به کوچه کوچه بنالم زعابری که نیامـد        غزل غزل  بنویسم زشاعری که نیامد
شکسته بغض غرورم درانتظار عجیبی        دعا کنید بیاید مسافری که نیامــــــــــد

اینجا سیم دلت به آسمان وصل می شود.

می نویسم تا یادم نرود تمام وجودم را از عروج شما دارم

باز دل تنگم هوای صحبت با تو دارد

با تو که راه حق را پیمودی و از ما خاکیان جدا و به افلاکیان پیوستی

ای شهید گمنام!

در يكى از جنگها، عده اى را اسير كردند و نزد شاه آوردند. شاه فرمان داد تا يكى از اسيران را اعدام كنند. اسير كه از زندگى نااميد شده بود، خشمگين شد و شاه را مورد سرزنش و دشنام خود قرار داد كه گفته اند: هر كه دست از جان بشويد، هر چه در دل دارد بگويد.

وقت ضرورت چو نماند گريز   دست بگيرد سر شمشير تيز

شاه از وزيران حاضر پرسيد: اين اسير چه مى گويد؟
يكى از وزيران پاكنهاد گفت : اى آيه را مى خواند:
والكاظمين الغيظ و العافين عن الناس
پرهيزكاران آنان هستند كه هنگام خشم ، خشم هود را فرو برند و لغزش ‍ مردم را عفو كنند و آنها را ببخشند.
آل عمران / 134
شاه با شنيدن اين آيه ، به آن اسير رحم كرد و او را بخشيد، ولى يكى از وزيرانى كه مخالف او بود و سرشتى ناپاك داشت  نزد شاه گفت : نبايد دولتمردانى چون ما نزد سخن دروغ بگويند. آن اسير به شاه دشنام داد و او را به باد سرزنش و بدگويى گرفت .
شاه از سخن آن وزير زشتخوى خشمگين شد و گفت : دروغ آن وزير براى من پسنديده تر از راستگويى تو بود، زيرا دروغ او از روى مصلحت بود، و تو از باطن پليدت برخاست . چنانكه خردمندان گفته اند: دروغ مصلحت آميز به ز راست فتنه انگيز

هر كه شاه آن كند كه او گويــد           حيــــــــــف باشد كه جز نكو گويــــــد

و بر پيشانى ايوان كاخ فريدون شاه ، نوشته شده بود:

جهان اى برادر نمانـــد به كس            دل اندر جهان آفريــــــــن بنــــد و بس

مكن تكيه بر ملك دنيا و پشت            كه بسيار كس چون تو پرورد و كشت

چو آهنگ رفتن كند جان پـــاك            چه بر تخت مردن چه بر روى خـــــــاك

به اين ترتيب با يادآورى اين اشعار غرورشكن و توجه به خدا و عظمت خدا، بايد از خواسته هاى غرورزاى باطن پليد چشم پوشيد و به ارزشهاى معنوى روى آورد و با سر پنجه گذشت و بخشش ، از فتنه و بروز حوادث تلخ ، جلوگيرى كرد، تا خداوند خشنود گردد.

منبع: کتاب حکایتهای گلستان سعدی به قلم محمد محمدی اشتهاردی

كم من أكله منعت أكلات

بسا كه يك خوردن چيزى، تو را از خوردن بسيارى از خوردنيهاى ديگر، محروم میكند.

شرح:گاهى كسى را مى‏بينيم كه سر سفره، به غذائى ميرسد كه با وضع مزاجى آن روز او سازگار نيست و نبايد از آن بخورد. اما او نميتواند از هوس خوردن جلوگيرى كند، و از آن غذائى ناسازگار ميخورد، و چند ساعت بعد، به بستر بيمارى مى‏افتد. يا گاهى، كسى ديگرى را مى‏بينيم، كه ناراحتى مزاجى ندارد، ولى در خوردن غذا، چنان افراط و زياده روى ميكند كه بيمار می شود.
در هر حال، اينگونه افراد، بخاطر آن كه نتوانسته‏اند شكم خود را نگاه دارند چنان بيمار و نزار ميشود، كه تا مدتها از خوردن بسيارى از غذاها و ميوه‏ها و خوراكى‏ها محروم ميشوند. و ته دستور پزشك با چند روز، جز غذائى ساده، نميتوانند به چيز ديگرى لب بزنند.
در حاليكه اگر آن يكى ناپرهيزى نميكرد، و اين يكى به افراط و زياده‏روى نمى‏پرداخت هر دو، در روزهاى بعد نيز ميتوانستند از هر نوع خوراكى استفاده كنند، و ناچار از تحمل چند روز پرهيز و محروميت نمى‏شدند.
اين سخن امام عليه‏السلام، به ما مى‏آورد كه: در هر كارى، بايد به عاقبت آن هم بينديشيم و صلاح خود را تشخيص دهيم. يعنى اگر ديديم، در كارى، با يكبار استفاده كردن، چندين استفاده بعدى را از دست ميدهيم، بايد از انجام آن كار خوددارى كنيم.

برگفته از کتاب پندهای کوتاه از نهج البلاغه

اسحاق بن عمّار گويد:
روزى محضر شريف امام جعفر صادق عليه السلام شرفياب شدم و پيرامون آيه شريفه قرآن :
*رَبّ فَأنْظِرْنى إلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ قالَ فَإنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرينَ إلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ

*شيطان از خدا درخواست کرد که پروردگارا، پس مرا تا روز قيامت که خلق مبعوث مي‌شوند مهلت و طول عمر عطا فرما خدا فرمود: آري تو را مهلت خواهد بود تا به وقت معين و روز معلوم.

سؤال كردم كه آخرين روز مهلت حيات شيطان چه زمانى است ؟
حضرت فرمود: آيا فكر مى كنى تا قيامت و صحراى محشر باشد؟!
خير چنين نيست ، بلكه منظور روز ظهور و قيام قائم آل محمّد صلوات اللّه عليهم مى باشد؛ چون امام زمان عجّ را ظاهر گردد و قيام كند، وارد مسجد كوفه خواهد شد و شيطان در مقابل حضرت دو زانو مى نشيند و مى گويد: واى از اين روز كه چه روز سختى است .
پس از آن امام زمان عليه السلام او را به هلاکت مى رساند.
بنابراين مهلت شيطان تا آن روزى خواهد بود كه به دست پُر توان حضرت صاحب الزّمان عجّ به هلاكت ابدى خواهد رسيد.*

*سوره حِجر: آيه 36 38

*بحارالا نوار: ج 63، ص 254، ح 116

1- دعا بعد از نماز كه در روايتهاى متظافره** از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و ائمه عليه السلام رسيده است كه: هر كس يك نماز واجب بجا آورد يك دعاى مستجاب نزد خداوند دارد.
2- و از امام صادق عليه السلاماست كه: هر كس نماز واجبى بجا آورد و تا نماز بعدى تعقيب خواند ميهمان خدا است و بر عهده خدا است كه ميهمانش را گرامى بدارد.
3- باز از امام صادق عليه السلام است كه پدرم در تفسير كلام حق تعالى فرمود كه: فاذا فرغت فانصب و الى ربك فارغب حضرت فرمود: وقتى كه سلام نماز را دادى و نماز را به پايان رساندى همانجا كه نشسته اى مشغول دعا براى كار دنيا و آخرتت بشو، و وقتى كه از دعا فارغ شدى مايل باش تال خدا آن را از تو بپذيرد.

**روايت متظافره، به آن نوع روايت گفته مى شود كه از سه راوى بيشتر داشته باشد.

                  زاندوه غمش خلاص گردان          محرم كنش از خواص گردان
                  از قيد تعلقش رهــــــــــا كن          او را به غم خود آشنــــــا كن
                  توفيق عبادتش ببخشـــــــاى          و اسباب سعادتش ببخشــــاى
                  از گمراهى براهـــــــش آور         از مهلكه در پنـــــــــاهش آور
                  بيدار كنش از خواب غفلـــت         هشيار كن از شراب غفــــلت

                                               قصص الدعاء ج 1

حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: عابدى از بنى اسرائيل سه سال پيوسته دعا مى كرد تا خداوند به او پسرى عنايت كند، ولى دعايش ‍ مستجاب نمى شد، روزى در ضمن مناجات عرض كرد:
يا رب ابعيد انا منك فلا تسمعنى ام قريب فلا تجيبنى
خدايا! آيا من از تو دورم كه سخنم را نمى شنوى يا تو نزديكى ولى جوابم را نمى دهى.
در خواب به او گفتند: مدت سه سال خداى را با زبانى كه به فحش و ناسزا عادت كرده و قلبى آلوده به ستم و نيت دروغى مى خوانى، اگر مى خواهى دعايت مستجاب شود فحش و ناسزا را رها كن و از خدا بترس، قلبت را از آلودگى پاك كن و نيت خود را نيز نيكو گردان.

          اى عمر به بد تبـــــــــاه كردى                   وى نامه خود سيـــــــاه كردى
          بيدار نمى شوى زغفلـــــــــت                   هشيار نمى شوى زسكــــــرت
          گوئى زخدا خبـــــــــــر ندارى                    وز روز جزا خبـــــــــر ندارى
          بس عاصى و دل سياه گشتى                    غرق بحر گنـــــــــــــــاه گشتى
          يك لحظه بفكر خويشتـــن آى                    چشمى ز درون جانت بگشاى
          بنگر نيكو كه در چه كــــارى                    افتاده، پياده يـــــــــــــا سوارى

                                             قصص الدعاء ج 1